Pinto was onze eerste aussie. Een geweldig lieve, vergevingsgezinde hond, die de laatste jaren echt Peter's grote vriend geworden is. Een hond die mijn andere honden wilde verzorgen en poetsen en als het moest, ook beschermen. Pinto staat aan de wieg van onze liefde voor Australian Shepherds. We hebben altijd veel sporten gedaan: GG, behendigheid, dogfrisbee en ook wedstrijden gelopen. Daarna heeft hij nog veel mensen blij kunnen maken in zijn carri?re als "aaihond". Het was mooi om mee te maken dat Pinto deze mensen wat extra vreugde in hun leven kon geven. Ik heb veel van hem geleerd en het is een echt maatje. Pinto is gek op mensen, of hij ze nu kent of niet. Iedereen werd spontaan begroet. Het is en blijft een kanjer, die vele harten heeft beroerd. Tot op het laatst toe vond hij het nog steeds leuk om te spelen en te bokken, hoewel het steeds meer rond banjeren of liggen werd. Lomp is ook een woord wat heel goed bij hem past....vooral eerst doen en daarna pas denken. Regelmatig hebben we hem ergens uit het water moeten vissen omdat de kant te steil was, op zijn 10de jaar heeft hij door lompheid nog een achterpoot zodanig beschadigd dat het gezet moest worden met plaat en schroeven. Dat rustig houden in de revalidatieperiode heeft ons menig grijs haartje gekost...een echt 'wild child' en tegendraads als het hem even niet zinde. Gelukkig is het allemaal weer goedgekomen en hebben we na de revalidatie nog 4 jaar van hem mogen genieten. Ouderdom komt met gebreken, maar o wat was hij sterk! Er was op het laatst weinig aan zijn lijf waar niets aan mankeerde, maar toch iedere dag weer vrolijk en blij en nog steeds bokken, vallen/opstaan en lomp doen. Toen kwam de dag dat zijn lichaam het echt genoeg vond en 'brak'. We hebben hem geholpen een rustige overgang te maken. Pinto is 15 jaar geworden.
|
